Beelden in marmer 

​

”Op een blok marmer trek ik de eerste lijnen, deze zijn het beginpunt van het vrijmaken van een vorm in de steen. De nauwkeurigheid waarmee deze lijnen worden uitgewerkt is van groot belang, je oog moet mee kunnen varen op de lijn en niet worden onderbroken door afwijkingen in z’n curve”.

“Lees mijn lijnen en vind uit wie ik ben en waar ik vandaan kom. Het leven tekent ons allen en laat haar sporen achter. Lees jij de mijne? Dan lees ik de jouwe.”

​

​Nancy Hoogstad (NL 1974) maakt marmeren beelden met een knipoog. Haar vormen zijn organisch of samengesteld als een soort ruimtelijke collage. Met onder andere de mens, de natuur en de eigen levenservaring als uitgangspunt speelt ze met het materiaal. 



Vaak zijn verhalende elementen te herkennen, een aantal thema`s zijn leven, dood, seksualiteit, relaties en rolpatronen, dromen en verlangens.



Collages

​

Het werk gaat over onszelf en over onze relatie tot anderen. Over het geluk en het plezier die we uit relaties halen (of uit het leven) maar daarmee verbonden ook over ongeluk en verdriet. Hoe uiteindelijk alles onlosmakelijk met elkaar verbonden is, of je nu wilt of niet. Het werk gaat over het verleden, heden en de toekomst. 

​

Een enkele cel is de oorsprong van alles wat leeft. En alles wat leeft gaat verbindingen aan. 

​

​

​

Bij het maken van collages en beeldhouwwerk maak ze vaak gebruik van terugkerende thema's. 1 daarvan is de schoonheid, de opgelegde schoonheid, het masker waarachter je je volgens de maatstaven van deze maatschappij dient te verschuilen. Ook degelijkheid, hardwerken, rol bepaling van de man en de vrouw, van generatie op generatie zijn een aantal thema's die naar voren komen binnen haar werk. De relatie tussen het moeten, de verplichting en het willen, de dromen. Lust en verlangen. 

​

Binnen haar beeldhouwwerk bezig met het menselijk lichaam, beter gezegd een uitvergroting van elementen van het lichaam. Mijn visie op het menselijk lichaam, het vleselijke. Soms verwrongen, maar altijd open tot interpretaties. Haar werk bevat o.a. lichaamselementen waarin geabstraheerde vormen, geïnspireerd op het menselijk lichaam, te herkennen zijn.

​

​



In haar oudere werk fascineert haar bijvoorbeeld de vorm en de functie van de naaimachine als symbool voor degelijkheid, hard werken, creëren, man/vrouw rollen, van generatie op generatie, gesloten en mysterieus. Ook zoekt ze naar de relatie tussen het moeten/de verplichting en het willen/de dromen. Ze ontneemt de uiterst functionele machine van zijn functie en creëert een beeld waarin de associatie deze plaats overneemt. De beelden in marmer geven een gestileerde weergave van de naaimachine, de gesloten vorm. Een tijd is ze bezig geweest met het brengen van een ode aan haar voorouders. 

Bij de vissenserie: In de onderzee wereld staat men vrij om te fantaseren. Wegdromen over wat er allemaal te zien is aan vormen van planten en vissen, dit geeft inspiratie. Vissen hebben vaak een humoristisch uiterlijk, ze maken je aan het lachen. Leren het allemaal een beetje minder serieus te nemen, met als doel een glimlach op te roepen.



​​​

​

Nancy Hoogstad (1974) maakt collages en marmeren sculpturen.

​

Nancy is een kunstenaar en curator die zich richt op collages en marmeren sculpturen.

Haar werken gaan over menselijke relaties, zowel tussen mensen als tussen mensen en hun omgeving.

Vaak personaliseert ze haar observaties door haar eigen levenservaringen als uitgangspunt te nemen.

​

Terugkerende thema’s in haar werk zijn haar fascinatie voor de connectiviteit tussen allerlei levensvormen,

of het nu een constructieve, ondersteunende of liefdevolle relatie is, of een schadelijke of pijnlijke relatie.

Ze accepteert ze allemaal volledig, zonder bitterheid of spijt, en erkent de noodzaak van iedereen om elke levensvorm naar zijn ware identiteit te vormen. Identiteiten die allemaal met elkaar verbonden en waardevol zijn in het grotere geheel.

​

Met haar naaimachine creëert ze de fragiele, maar onmiskenbaar duidelijke verbindingen tussen beelden

die deel uitmaken van de eclectische ervaringen die het leven ons dient.

​

Associatieve, sterke beelden vol verhalen, of we dat nu leuk vinden of niet.

Het creëren van dromerige, semi-abstracte identiteiten, die de kijker ergens tussen herkenning en vervreemding achterlaten, terwijl hij nadenkt over hun betekenis.

​

Joke Bakker-Jansen

Directeur OpenArtExchange 

​

​

​

Beelden - Kunst - Marmer - Collages

​

​